یک نگاه مهربان ما را بس است . . .

سلام  

سلامی به زیبایی بهار 

سلامی به زیبایی حضور گرم شما همراهان گرامی که با گذاشتن کامنتهاتون امیدوارم می کنید که باز هم بیام تو این جمع و بنویسم . 

........................................................................ 

نمی دونم از کدوم مطلب بنویسم . از کجا شروع کنم. به اندازه ی ۳ ماه حس نوشتن تو وبلاگ رو دارم اما زبونم بند میاد و نوشتنم نمیاد.  

فقط همینقدر می تونم بگم که : 

خدایا چطور ازت تشکر کنم .... چرا نمی تونم ذره ای که شایستگی بندگی ات رو داشته باشم ازت سپاسگار باشم. واقعا تا کی من اشتباه کنم و تو ببخشی....... 

  اینبار به جای پانوشت می خوام یکی از آرزوهامو بنویسم واسه همین به نظرم تیتر پانوشت براش خیلی کم ارزشه :  

ای کاش مثل اون موقعی که تازه بدنیا اومده بودم پاک و معصوم بشم و بعد با خیالی آسوده از دنیا برم. 

ای کاش ......................................................................................... 

یک نگاه مهربان ما را بس است!